تولید کابینت با استفاده از استنلس استیل

کابینت

کابینت یک محفظه یا کمد با قفسه و یا کشو برای نگهداری یا نمایش اقلام است. در صنعت با توجه به خشن بودن کار از فلزات مختلف خصوصاً انواع ورق استیل بگیر با آماده سازی مختلف نظیر ورق استیل 2B برای ساخت کابیت ها استفاده می کنند. برخی از کابینت ها به صورت ایستاده اند در حالی که برخی دیگر به دیوار تعبیه شده اند. به دلیل کمتر بودن قیمت ورق استیل430 نسبت به چوب، در اکثر مراکز صنعتی از این ماده استفاده می نمایند، ولی ممکن است بنا به نیاز از چوب (با روکش یا سطوح مصنوعی)، فولاد روکش شده (معمولاً برای کابینت های پزشکی) یا مواد مصنوعی نیز ساخته شوند. کابینت های تجاری غیر فلزی معمولاً دارای زیرلایه ملامینه از تخته خرده چوب هستند و با یک لمینت تزئینی با فشار بالا پوشانده می شوند که معمولاً Wilsonart یا Formica نامیده می شود.

 

 

انواع کابینت

با توجه به اهمیت زیبایی در کابینت های صنعتی، ممکن است بدنه کابینت از جنس ورق استیل بگیر و درب های آن از چوب ساخته شوند. همچنین برخی از سازندگان با هدف کاهش هزینه های ناشی از قیمت ورق استیل 430، سعی می کنند بدنه کابینت را از مواد با آماده سازی سطحی کم هزینه تر مانند ورق استیل 2B و درب های آنرا از ورق های براق گران تر بسازند.
 کابینت ها گاهی اوقات یک یا چند در در جلو دارند که به همراه یراق در و گاهی اوقات با یک قفل بر روی بدنه نصب می شوند. کابینت های کوتاه اغلب دارای یک سطح تمام شده در بالا هستند که می توان از آن برای نمایش یا به عنوان سطح کار مانند میزهای آزمایشگاه ها، و رستوران ها استفاده کرد. 

تاریخچه

قبل از ظهور طراحی صنعتی، کابینت سازان وظیفه ایده پردازی و تولید هر قطعه مبلمان را بر عهده داشتند. در نیمه آخر قرن هجدهم، کتاب هایی از مدل مبلمان توسط کابینت سازانی مانند توماس شرایتون، توماس چیپندیل، برادران شاور و ورملی، و جورج هپل وایت منتشر گردید. این کتاب‌ها دارای خلاصه‌ای از طرح‌های خود و سایر کابینت‌سازان بودند. 
با انقلاب صنعتی و به کارگیری نیروی بخار در ابزار کابینت سازی، تکنیک های تولید انبوه به تدریج در تقریباً تمام جنبه های کابینت سازی به کار گرفته شد و کابینت فروشی سنتی دیگر منبع اصلی مبلمان خانگی یا تجاری نبود. به موازات این تکامل، تقاضای رو به رشد طبقه متوسط  در اکثر کشورهای صنعتی برای مبلمان ظریف وجود داشت. این در نهایت تعداد کل کابینت سازان سنتی را افزایش داد. قبل از سال 1650، مبلمان خوب در اروپای غربی و آمریکای شمالی نادر بود و عموماً مردم نیازی به آن احساس نمی کردند و اکثراً توانایی خرید آن را نداشتند. آنها به قطعات ساده اما قابل استفاده بسنده می کردند. جنبش هنر و صنایع دستی که در انگلستان در اواسط قرن نوزدهم آغاز شد، بازاری را برای کابینت سازی سنتی و سایر کالاهای صنایع دستی ایجاد کرد. به سرعت در ایالات متحده و همه کشورهای امپراتوری بریتانیا گسترش یافت. این جنبش نمونه ای از واکنش به تاریخ گرایی التقاطی دوران ویکتوریا و تولید ماشینی «بی روح» بود که در حال گسترش بود. در طول این مدت، بین تقریباً یک چهارم جمعیت بریتانیا، کابینت‌سازی یکی از محبوب ترین و تحسین برانگیزترین مهارت‌ها بود و 31 درصد از کسانی که این موضوع را باور داشتند، تلاش می کردند تا فرزندانشان هنر کابینت سازی را بیاموزند. 

 

 

ساخت کابینت

تمرکز اساسی کابینت ساز، تولید کابینت است. اگرچه ممکن است کابینت ساز نیز ملزم به تولید اقلامی باشد که به عنوان کابینت شناخته نمی شوند، مهارت ها و تکنیک های مشابهی اعمال می شود. کابینت ممکن است توکار یا مستقل باشد. یک کابینت توکار معمولاً به صورت سفارشی برای یک موقعیت خاص ساخته می شود و در موقعیت خود، روی زمین، روی دیوار یا در یک دهانه قاب نصب می شود. به عنوان مثال، آشپزخانه های صنعتی مدرن نمونه هایی از کابینت های توکار هستند. کابینت های ایستاده بیشتر به عنوان اقلام خارج از قفسه در دسترس هستند و در صورت نیاز می توان آنها را از مکانی به مکان دیگر منتقل کرد. کابینت ها ممکن است دیواری باشند یا از سقف آویزان شوند. درهای کابینت ممکن است لولایی یا کشویی باشند و ممکن است آینه هایی در سطح داخلی یا خارجی داشته باشند. کابینت ها ممکن است دارای قاب باشند یا ممکن است بدون قاب باشند (به سبک اروپایی یا یورو نیز شناخته می شوند). کابینت های فیس فریم دارای یک قاب نگهدارنده هستند که به قسمت جلوی جعبه کابینت متصل شده است. روی قاب کابینت درب کابینت نصب شده است. در مقابل، کابینت بدون فریم فاقد چنین قاب جلویی پشتیبانی است و درهای کابینت مستقیماً به دو طرف جعبه کابینت متصل می شوند. کابینت های مدرن اغلب بدون قاب هستند و معمولاً از مواد ورقه ای ساخته شده توسط انسان، مانند تخته سه لا، نئوپان یا تخته فیبر با چگالی متوسط (MDF) ساخته می شوند. سطوح قابل مشاهده این مواد معمولاً با روکش چوبی، ورقه پلاستیکی یا مواد دیگر پوشانده می شوند. آنها همچنین ممکن است رنگ آمیزی شوند.

 

سیدرحیم کیاحسینی