روش های موجود در سایت برای طبقه بندی محصولات درجه استیل

 

 

 

مقدمه

تنها روش مثبت و قطعی برای تعیین درجه یک نمونه فلز ، که گمان می رود فلز ضدزنگ است ، با روش آنالیز شیمیایی است. به طور معمول از روش های طیفی استفاده می شود. این روش های کیفی ، به شرط اینکه با استفاده از نمونه هایی از ترکیب شناخته شده ، کالیبره شوند ، برای عناصر مهم (کروم ، نیکل ، مولیبدن) در نمونه ارقام دقیقی می دهد.
در بیشتر موارد ، این امر می تواند درجه فولاد ضد زنگ را به نمونه اختصاص دهد. تجزیه و تحلیل اضافی هنوز هم ممکن است مورد نیاز برای تمایز بین کربن کم (حداکثر 0.03)) و کربن "عادی" (0.06 / 0.07٪) به عنوان مثال 304L (1.4307) و 304 (1.4301) یا برای تشخیص افزودنی های ازت در فولاد نیاز باشد.

 بدون وجود تجهیزات تجزیه و تحلیل تخصصی ، تمایز بین نمرات فولاد ضدزنگ یا بررسی اینکه نمونه ای از فولاد ضد زنگ است یا یک فلز کم آلیاژ یا نوع فولاد کربن ، مشکل است.

در این مقاله سعی شده است راهنمایی هایی در مورد روش های تشخیص غیر آزمایشگاهی ارائه شود ، ابتدا به خصوصیات فیزیکی ، مکانیکی و خوردگی فلزات بپردازیم. غالباً برای دستیابی به هر نوع نتیجه گیری معنی دار در مورد نوع فولاد ، به ترکیبی از آزمایشات لازم است.

سرانجام ، یک روش گام به گام خلاصه پیشنهاد شده است.

 

 

 

خصوصیات ظاهری

رنگ

فلزاتی مانند مس و طلا و آلیاژهای آنها (مانند برنج و برنز) به راحتی از سایر فلزات قابل تشخیص هستند. با این وجود تلاش برای تمایز بین بیشتر فلزات دیگر زمانی که تست عملی انجام نشده ممکن نیست. ممکن است بین قطعه های جلا آستنیتی (مثلاً 1.4301 ، 304) و فریتیک (به عنوان مثال 1.4016 ، 430) بر روی رنگ تمایز قایل شود. آستنیتی دارای یک رنگ زرد است ، ولی با این حال آزمایش آهنربا نیز میتواند قطعیت بیشتری به این آنالیز بدهد.

تراکم (وزن)

بیشتر آلیاژهای آهنی (یعنی فولادها و چدن ها ) دارای تراکم مشابهی هستند و حتی روشهای آزمایشگاهی قادر به تفکیک فلزهای کربن و ضد زنگ نیستند. در محیط های دور از آزمایشگاه فقط اختلاف قابل توجهی در تراکم می تواند سرنخ هایی در مرتب سازی فلزات به وجود آورد. فلزات سنگین تر (متراکم تر) مانند سرب یا تنگستن یا فلزات سبکتر مانند آلومینیوم یا منیزیم از وزن نسبی آنها به راحتی قابل تشخیص است. فلزات با چگالی نزدیک به آهن ، مانند نیکل ، کروم و روی بسیار بعید است که از وزن های نسبی متمایز شوند.

صدا (حلقه)

آلیاژهای آهن ، به شرط آنکه عاری از نقص داخلی ناخالص باشند ، معمولاً دارای یک صدای فلزی مشخصه مانند زنگوله ، هنگام برخورد یا ریختن روی سطح سخت هستند. برخی از فلزات ، به ویژه ، سرب و آلومینیوم ، در صورت آزمایش به همان روش ، صدای "کسل کننده" ای دارند.

مغناطیس

آهن ، نیکل و کبالت در دمای معمولی (محیطی) فرومغناطیسی هستند. این بدان معنی است که آنها به شدتجذب آهنربای دائمی می شوند. اکثر آلیاژهای آهن نیز فرومغناطیسی هستند ، از جمله این نمرات در خانواده های فولاد ضد زنگ فریتیک ، مارتنزیتی و دوپلکس هستند. فولادهای ضد زنگ آستنیتی نرم اما فرومغناطیسی نیستند و به همین دلیل به یک آهنربای دائمی جذب نمی شوند. این می تواند زمینه ای برای مرتب سازی بین آستنیتیک نرم و سایر فولادهای ضد زنگ و غیر استنباط فراهم کند. اگر فولادهای ضد زنگ آستنیتی سرد کار شده باشند ، می توانند به عنوان فرومغناطیسی "تا حدی" رفتار کنند و برخی از جذابیت ها را به یک آهنربای دائمی نشان دهند. با وجود اجزای تشکیل دهنده ی پیچیده ، جذابیت مغناطیسی جزئی معمولاً غیر یکنواخت است و در گوشه های شکل گرفته یا در نزدیکی نواحی سوراخ دار یا صورت های ماشینکاری شده بیشتر مشخص می شود. این توزیع ناهموار اغلب در تأیید فولاد به عنوان یک نوع آستنیتی مفید است.

جرقه های سنگ زنی (جرقه اصطکاک)

جرقه سنگ زنی به طور سنتی در صنایع تولید فلز به عنوان روشی برای مرتب سازی انواع فولاد مورد استفاده قرار گرفته است. الگوی و رنگ جرقه های تولید شده در هنگام لمس یک قطعه فلز در برابر چرخ سنگ زنی می تواند نوع فولاد را نشان دهد. این روش به تجربیات خوبی نیاز دارد تا بتواند یک روش مرتب سازی قابل اعتماد باشد و معمولاً برای استفاده در محل مناسب نیست.

در رابطه با ورق استیل می توانید در اینجا مقالات بیشتری را بخوانید.